Eğer tiyatro, yapıldığı sürece varolup, belgelenmesi olanaksız bir sanat dalının deney taşında doğrulup ayıklanması ise;

Eğer tiyatro, geçmişini değerlendirip, geleceğini yaratacak biçimde, yazarı, oyuncusu, sahneye koyucusu ve tüm ekipleriyle birleşik ekip çalışmasının ürünü olacak ise;

Eğer tiyatro, ancak seyirci ile varolabileceği bilinci içinde, oluşumuna seyirciyi de yaratıcı güç olarak katmaya yeğliyor ise;

Eğer tiyatro, kuramdan eyleme; eylemden kurama gidip gelen yaşamın aynısı değilde, dinamik ve değişken yansıması ise,

Eğer tiyatro, ulusalla evrensel kültürün sentezinde kendi oluşumunu arıyor ise;

Eğer tiyatro, ekonomi, toplum bilim, ruh bilim, felsefe, politika, tarih adına konuşma yerine; bunların toplamını, insan ilişkilerinin girift değişkenliği içinde görmeye çalışan bir sanat dalı olmayı anlamış ise;

Teknoloji ve bilimde olduğu gibi, tiyatroda da çağdaş olabilmenin yol ve yöntemi planlı araştırma ve denemeden geçecektir.

Planlı çalışma, tüm bilim kollarının çağdaş görüşlerini tiyatro potasında toplayıp, o öze uygun biçimi aramaktadır, bu yalnız tiyatrocuların üstesinden geleceği bir çaba olamaz. Çağımızın gittikçe hızlanan değişkenliğini kavrayabilmek için, bilim adamları ve diğer sanat kollarının yapımcılarıyla çok sıkı bir iş birliğine gereksinme doğmuştur.

Tiyatro, yazarla, oyuncu, oyuncu-seyirci ilintisi gibi kendine özgü öğelerin yenilenmesinede bu birleşik araştırmanın ışığında bulacaktır.

Tiyatro, giderek, en azından bu amaçları gerçekleştirdiği derecede deneme görevini yapmış olacak ve denemeler günümüz çağdaş tiyatrosunu doğuracaktır.